'Als leerlingbegeleider en mentor op een havo/vwo-school krijgt Addy Verschuren allerlei verhalen te horen. Meestal gaan ze over onzekerheid en over het sociale leven op school, maar er komt ook wel eens iets zwaarders voorbij - en dat valt niet altijd mee. 'Afstand nemen is soms moeilijk', zegt hij.
De allerschrijnendste verhalen? Daar hoeft hij niet lang over na te denken. Dat zijn niet de eetproblemen, de automutilaties, zelfs niet de suïcidale pubers die hij wel eens voorbij ziet komen. Wat hem het allermeeste zorgen baart zijn juist de verhalen die hij niet hoort. 'Soms wéét je gewoon dat er iets niet deugt. Een leerling draagt lange mouwen, maar het is hartje zomer. Of valt flauw in de les. Als ik ernaar vraag, willen ze er niet over praten - of ze blijven hardnekkig volhouden dat er niets aan de hand is. Ik nodig de leerling uit om me op te zoeken, maar meer dan de deur open zetten kan ik niet doen. Kinderen zijn slim; als ze iets geheim willen houden, lukt ze dat. Als zo'n leerling uitstroomt, verdwijnt hij van de radar, en blijft iedereen met het gevoel zitten dat er iets helemaal mis is. Dat is enorm frustrerend.''
Lees hier het gehele artikel.
Bron: Karin Sitalsing op onderwijs.vkbanen.nl, 17 april 2012
Tidak ada komentar:
Posting Komentar